معنی دم دوستن - جستجوی لغت در جدول جو

دم دوستن

(گَ تَ)

دم بریدن. بریدن دم حیوانی. قطع کردن دنبال و دم، چنانکه در مار:
مار راچون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کار سرسری.
جمال الدین سلمان (از آنندراج).
رجوع به دم بریدن شود

لغت نامه دهخدا

دم بستن

(کَ دَ)

خاموش شدن. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (غیاث) :
تا صبح نبست از این دعا دم
یک پرده نکرد از این نوا کم.
نظامی.
دیده را مژگان زبان است و نگه عرض نیاز
نیستم از گفتگو خاموش اگر دم بسته ام.
واله هروی (از آنندراج).
- دم دربستن از کسی، با اوسخنی نگفتن. لب به سخن نگشودن با وی. با وی به گفتگو نپرداختن:
پختۀ غم های عشقم لاجرم
دم ز خاقان جهان دربسته ام.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

درم دوست

(دِ رَ)

دوست دارندۀ درم. که درم از دوستی گرد آرد و هزینه نکند:
تا درم خوار و درم بخش بود مرد سخی
تا درم جوی و درم دوست بودمرد لئیم.
فرخی

لغت نامه دهخدا

دل دوستی

(دِ)

عشق. محبت قلبی: من (اراقیت) ترا (اسکندر را) از بهر دل دوستی بیاوردم نه از بهر کینه. (اسکندرنامه نسخۀ سعید نفیسی).
هر مایه که از غذاش دادند
دل دوستیی درو نهادند.
نظامی

لغت نامه دهخدا

دل دوختن

(تَءْ فَ دَ)

به کسی یا چیزی علاقۀ فراوان داشتن. (فرهنگ عوام)

لغت نامه دهخدا

دم گسستن

(کَ دَ)

قطع شدن نفس. جان سپردن:
دلم خرید و غم جان فشاند در قدمش
گرش دمی نخورم غم شود گسسته دمش.
مجد همگر (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دم روستان

(دُ)

دهی است از دهستان طرهان بخش طرهان شهرستان خرم آباد با 249 تن سکنه. آب آن از رودخانه و راه آن اتومبیل رو است و ساکنان آن از طایفۀ آدینه وند وچادرنشین هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا